Ateizm en geniş anlamı ile tanrı inancına sahip olmamayı ifade eder. Daha dar anlamda ise tanrının var olduğuna dair inancı reddetmektir. Bizim ibadethanemiz yoktur. Bazıları, ateizmin bireysel olduğunu ve dinlerde olduğu gibi kendi içinde bir örgütlenme yoluna gidilmemesi gerektiğini iddia eder.

 

Ben bu düşünce yapısına şiddetle karşı çıkıyorum. Orta Doğu`da on seneden fazla ateist aktivizm deneyimim neticesinde, tepki ve destek mekanizmaları oluşturabilmek için ateizmin de benzer örgütlenme, topluluk ve dayanışma bilincine ihtiyacı olduğunu gördüm. Bu, özellikle ateistlerin baskı gördüğü ve ötekileştirildiği toplumlarda daha da fazla önem arz etmekte.

Bireysel aktivizmin başarısı çoğu zaman örgütlü aktivizm yoluyla kazanılanlarla kıyaslanamayacak ölçüdedir. Örgütlü olarak sesinizi duyurmak daha kolaydır. Kampanya yürütmek, bağış toplamak, başvurularda bulunmak, protesto etmek ve dava açmak için yasal, hukuki bir zemine sahip olursunuz. Tüzel bir kişiliğin açık görüşlü kişileri dayanışma içinde bir araya getirebilmesi ve bir cemiyet veya yardımlaşma ağı oluşturabilmesi daha kolaydır. Böylece ateistler seslerini duyurabilir ve destekçilerini yasama organlarında ve mahkemelerde temsil edebilirler. Tüzel kişiliğin toplumda bir fark yaratabilmesi ve yasama/yürütme veya yargı organlarında değişiklik yapabilmesi ve fark yaratabilmesi daha kolaydır. Birçok hizmet ve kazanım kaynak gerektirir. Potansiyel destekçilerin zaman, emek ve paralarını, üyelerine karşı hesap verme yükümlülüğü olan bir Sivil Toplum Örgütüne vakfetmeleri çok daha güven vericidir.

 

Her üç inançsız mülteciden birinin, ihtiyacı olan yardımı alabilmek adına, dini kuruluşlara başvurarak Yahudi, Müslüman veya Hristiyanmış gibi davranmak zorunda kaldığını biliyor muydunuz? Bunun nedeni toplumlarımızda seküler, kuşkucu, hümanist ya da ateist bireyler için destek mekanizmaları ve yasal kuruluşların yeterince örgütlü olamamasıdır.

​

Birlikten kuvvet doğar !